Dworzec kolejowy w Ustce

Dworzec kolejowy

Budowa linii kolejowej ze Słupska do Ustki w roku 1878 otworzyła szerokim rzeszom ówczesnych turystów dostęp do tego nadmorskiego letniska.

W czasach, gdy nie było samochodów, alternatywą dla pociągu były co najwyżej niewygodne powozy albo... jeszcze gorsze do podróżowania chłopskie wozy. Pierwszy ustecki dworzec. znany jest jedynie z pocztówek. Ten, który stoi do dziś, wybudowano w 1912 roku, równocześnie z powstaniem drugiej linii kolejowej – z Ustki do Sławna. Po sąsiedzku, w miejscu, gdzie dziś znajdują się przemysłowe obiekty przy ul. Słupskiej, do lat 50. XX w. znajdował się dworzec kolei lokalnej, obsługującej połączenia do Smołdzina i Główczyc. Po rozebraniu trasy przez wojska radzieckie w roku 1945, obiekty małego dworca zamieniono na pomieszczenia gospodarcze. Dziś możemy jedynie ubolewać, iż „zabrane do pozłocenia” w Związku Radzieckim tory już nie wróciły na swoje miejsce, przez co także dziś do Sławna jechać trzeba przez Słupsk. By nie szerzyć malkontenctwa, można jedynie wspomnieć, iż śladem torów do Smołdzina od 20 lat biegnie rowerowy Szlak Zwiniętych Torów.

Główny dworzec nawiązuje bryłą do architektury willowej. Od północy budynek ma jedną kondygnację, od południa natomiast trzy. Na peronie zachowała się drewniana wiata, która obecnie jest odnowiona i pełni nadal swą funkcję. Ustka w latach dwudziestych XX wieku posiadała połączenia kolejowe z Berlinem, Dreznem, Wrocławiem i Monachium.

W latach 2019 - 2021 trwała rewitalizacja dworca. Na dach budynku wróciła m.in. wieżyczka. Odnowiony budynek dworca kolejowego należy obecnie do węzła komunikacyjnego Ustki, w skład którego wchodzi również nowo wybudowany dworzec autobusowy oraz nowa infrastruktura  m.in. nowoczesne poczekalnie,  perony autobusowe i parkingi, wypożyczalnia rowerów. W budynku dworca na poziomie wiaduktu mieści się Informacja Turystyczna, przechowalnia bagażu oraz  kasy biletowe. 

Inwestycja została zrealizowana dzięki byłemu burmistrzowi Ustki, Jackowi Graczykowi, który od lat zabiegał o przywrócenie blasku tej części kurortu. Dziś węzeł transportowy nosi jego imię. 


Najważniejsze Atrakcje

To warto zobaczyć! Niezależnie od tego, czy jesteś w Ustce na wakacjach, czy zwiedzasz nasze miasto po raz pierwszy, te miejsca z pewnością Cię zainspirują.
Port Ustka
Zależność miejscowości i portu od Słupska zniesiono dopiero w połowie XIX wieku. Już w średniowieczu wokół portu rozwinęła się osada rybacka. Część statków zawijających do Ustki rozładowywano w tutejszym porcie, część zaś kierowano Słupią do Słupska.
Wydma Człopińska
Jest to największa atrakcja turystyczna i przyrodnicza naszego regionu, prawdziwe sanktuarium nadmorskiej przyrody i krajobrazu. Park znajduje się pomiędzy Rowami a Łebą
Ustecka Syrenka
Dotknięcie syreniej piersi podobno przynosi szczęście. Pomysł budowy pomnika zrodził się w Lokalnej Organizacji Turystycznej Ustka (dzisiejszy LOT "Ustka i Ziemia Słupska") w 2008 roku.
Plaża i morze w Ustce
Nad polskim morzem, choć nie należy ono do najcieplejszych, wypoczywają tłumy turystów, głównie ze środkowej i południowej Polski.Tak też jest w przypadku Ustki. Latem trzeba się naprawdę natrudzić, by znaleźć na plaży w słoneczny dzień miejsce na kocyk, materac i parawan. Usteckim turystom nie przeszkadza też wiatr
Park Zdrojowy w Ustce
W nowym parku, który na cześć cesarza nazwano Parkiem Wilhelma, wytyczono ścieżki spacerowe i dokonano nasadzeń drzew. W wydanym w 1889 r. w Berlinie podręczniku
Muzeum Bursztynu
Bursztyn Bałtycki, kopalna żywica sprzed 40 mln lat, od wieków znajdowana jest na wybrzeżu Bałtyku. Tzw. "złoto północy" jest cenionym materiałem ozdobnym, z którego wykonywano ozdoby, figurki i amulety.
Usteckie bunkry i fortyfikacje
Jeżeli interesuje Was wojenna historia Pomorza. Ciekawią tajemnice powojennych bunkrów i zagadki Ustki, to nie możecie przegapić jednej z największych atrakcji naszego miasta tajemniczych bunkrów zwanych Baterią Blüchera.
Promenada Nadmorska w Ustce
Jedna z najpiękniejszych na Pomorzu promenad biegnie szczytem przymorskiej wydmy na odcinku ponad 1100 m od wschodniego falochronu portowego po, graniczną dawniej, uliczkę, noszącą dziś nazwę Traktu Solidarności.