Park Zdrojowy w Ustce

Park Zdrojowy

Zagospodarowanie terenu między nadmorską promenadą, biegnącą skrajem plaży, a powstającą właśnie dzielnicą willową opracowano zapewne w latach 80. XIX w.

W nowym parku, który na cześć cesarza nazwano Parkiem Wilhelma, wytyczono ścieżki spacerowe i dokonano nasadzeń drzew. W wydanym w 1889 r. w Berlinie podręczniku specjalnej klimatoterapii i balneoterapii ze specjalnymi wskazówkami ze Środkowej Europy do wykorzystania przez lekarzy krótka wzmianka o Ustce zawiera informację, iż jest to kąpielisko bałtyckie z ogrodami i lasem, posiadające oddzielne łazienki dla mężczyzn i kobiet oraz ciepłe kąpiele morskie. Park był alternatywnym miejscem wypoczynku, gdy silny północny wiatr uprzykrzał spacery po promenadzie.

Po wojnie obiekt na rewitalizację czekał do połowy lat 90., kiedy to wycięto samosiejki i odnowiono nawierzchnię. Przed kilku laty do parku przyłączono fragment nadmorskiego lasu położonego na wschód od Traktu Solidarności. W 1922 r. w centralnej części Parku Zdrojowego ustawiono pomnik upamiętniający ustczan poległych na frontach I wojny światowej. Słynny Umierający wojownik został zaprojektowany przez Josepha Thoraka, późniejszego nadwornego rzeźbiarza nazistów. Na cokole pomnika po raz pierwszy umieszczono także herb Ustki oraz napis Naszym poległym żołnierzom. Po 1945 r. niemiecką inskrypcję zastąpiono metalową tabliczką o treści: Bezimiennym bohaterom wojen światowych – społeczeństwo Ustki. Dziś na pomniku nie ma żadnej inskrypcji, bo cenną powojenną tabliczką ktoś się „zaopiekował”. Wspomniany herb Ustki został zaprojektowany przez Wilhelma Granzowa, malarza wywodzącego się z pobliskiego Duninowa, który żył i tworzył w Ustce. W centralnej części parku, niedaleko promenadowego kompleksu gastronomicznego, znajduje się także pomnik Fryderyka Chopina. Ustawiono go w 1979 r. w ramach obchodów Dni Morza. Autorką postumentu była Ludwika Kraskowska-Nitschowa, która także zaprojektowała warszawską Syrenkę. Na skraju parku tuż przy promenadzie od 2012 roku stoi jeszcze jeden pomnik - jest to ławeczka Ireny Kwiatkowskiej. Ta znana aktorka przez lata wypoczywała w Ustce i często spedzała czas na promenadzie.


Najważniejsze Atrakcje

To warto zobaczyć! Niezależnie od tego, czy jesteś w Ustce na wakacjach, czy zwiedzasz nasze miasto po raz pierwszy, te miejsca z pewnością Cię zainspirują.
Port Ustka
Zależność miejscowości i portu od Słupska zniesiono dopiero w połowie XIX wieku. Już w średniowieczu wokół portu rozwinęła się osada rybacka. Część statków zawijających do Ustki rozładowywano w tutejszym porcie, część zaś kierowano Słupią do Słupska.
Stawek Upiorów
Jedna z największych tajemnic Ustki kryje się w małym, bagiennym jeziorku znajdującym się w zachodniej części Ustki.
Ustecka Syrenka
Dotknięcie syreniej piersi podobno przynosi szczęście. Pomysł budowy pomnika zrodził się w Lokalnej Organizacji Turystycznej Ustka (dzisiejszy LOT "Ustka i Ziemia Słupska") w 2008 roku.
Plaża i morze w Ustce
Nad polskim morzem, choć nie należy ono do najcieplejszych, wypoczywają tłumy turystów, głównie ze środkowej i południowej Polski.Tak też jest w przypadku Ustki. Latem trzeba się naprawdę natrudzić, by znaleźć na plaży w słoneczny dzień miejsce na kocyk, materac i parawan. Usteckim turystom nie przeszkadza też wiatr
Park Zdrojowy w Ustce
W nowym parku, który na cześć cesarza nazwano Parkiem Wilhelma, wytyczono ścieżki spacerowe i dokonano nasadzeń drzew. W wydanym w 1889 r. w Berlinie podręczniku
Muzeum Bursztynu
Bursztyn Bałtycki, kopalna żywica sprzed 40 mln lat, od wieków znajdowana jest na wybrzeżu Bałtyku. Tzw. "złoto północy" jest cenionym materiałem ozdobnym, z którego wykonywano ozdoby, figurki i amulety.
Usteckie bunkry i fortyfikacje
Jeżeli interesuje Was wojenna historia Pomorza. Ciekawią tajemnice powojennych bunkrów i zagadki Ustki, to nie możecie przegapić jednej z największych atrakcji naszego miasta tajemniczych bunkrów zwanych Baterią Blüchera.
Promenada Nadmorska w Ustce
Jedna z najpiękniejszych na Pomorzu promenad biegnie szczytem przymorskiej wydmy na odcinku ponad 1100 m od wschodniego falochronu portowego po, graniczną dawniej, uliczkę, noszącą dziś nazwę Traktu Solidarności.