Barcino
Barcino
Wieś znajdująca się w granicach gminy Kępice, wzmiankowana w zapiskach historycznych już w 1480 roku. W XV wieku wieś należała do rodziny von Massow, w XVII stanowiła własność rodu Puttkamerów i Brunnonów.
W dalszej kolejności właścicielami wsi były rodziny von der Goltz, Hoym, Massow i Puttkamer. Ostatnim właścicielem majątku w Barcinie był Becker. Źródła podają, że w XIX wieku w okolicach Barcina wydobywano bursztyn. Do najcenniejszych zabytkowych budowli w Barcinie należy barokowy pałac i późnogotycki kościół. Położony na wzgórzu pałac barciński wzniesiony został na przełomie XVIII i XIX wieku, jako budynek jednokondygnacyjny, murowany z czerwonej cegły, otynkowany, z dachem krytym miedzianą blachą. Obiekt posiadał ciekawą dekoracją architektoniczną. Wnętrze było wielokrotnie przebudowywane. Z zabytkowego wyposażenia pałacu zachował się jedynie niderlandzki piec i kominek. W otoczeniu obiektu rozciągał się duży park ze stawem, współcześnie zachowany fragmentarycznie. Kościół parafialny w Barcinie obecnie p.w. Św. Anny wzniesiony został w II połowie XVI wieku w stylu późnogotyckim. Świadczy o tym typowa dla końca średniowiecza opaska złożona z czterech warstw cegieł umieszczona nad gzymsem. Wieża kościoła dobudowana została w XVII wieku. W latach 1864 -1865 kościół został rozbudowany w stylu neogotyckim. Wydłużono wówczas nawę o 2 przęsła i zamknięto ją trójbokiem. Ściany kościoła wymurowane zostały z czerwonej cegły, dach o kształcie dwuspadowym pokryto dachówką tzw. karpiówką, zaś samą wieżę nakryto dwuczłonowym, ośmiobocznym, baniastym hełmem z blachy datowanym na 1739 rok. Obiekt wzniesiono na planie prostokąta zamkniętym do wschodu trójbokiem. Jest to kościół jednonawowy z emporą w części zachodniej. Z dawnego wyposażenia kościoła zachowała się średniowieczna chrzcielnica kamienna, ołtarz główny z II połowy XVIII wieku, ołtarz boczny w kaplicy z XIX wieku oraz dwa lichtarze z 185 3 roku.
Źródło: "Ziemia Słupska - dzieje i kultura".
