Gmina Postomino

Gmina Postomino

Główną atrakcją Gminy Postomino jest 15-kilometrowy pas nadmorski o wyjątkowej różnorodności krajobrazowej: jest tu klif, wydmy, piaszczysta plaża.

Powietrze z dużą zawartością jodu i soli sprzyja leczeniu chorób dróg oddechowych i krążenia. Miejscowościami turystycznymi są m.in.: Rusinowo, Jezierzany czy Łącko. Wizytówką gminy jest oczywiście Jarosławiec. Jego kąpielisko morskie zaliczone zostało do I klasy czystości.

Jezioro Wicko i Złakowskie Bagna leżące po wschodniej stronie gminy są siedliskiem i miejscem lęgowym orła bielika, gęsi gęgawy, bąki, mewy śmieszki i srebrzystej a także łabędzia niemego.

Nadmorskie miejscowości gminy Postomino znajdują się na obszarze ustanowionego w 1981 r. krajobrazu chronionego o nazwie "Pas pobrzeża na zachód od Ustki". Atrakcją krajobrazową jest dwukilometrowy odcinek jarosławieckiego klifu. Od strony morza rozciąga się wydma z roślinnością kserotermiczną i wydmotwórczą z mikołajkiem nadmorskim na czele. Atrakcyjnym elementem krajobrazu są dwa jeziora: Wicko i Modła. Przez teren gminy wiodą liczne szlaki turystyczne: piesze i rowerowe. Rzeka Wieprza kusi miłośników wędkowania oraz wypraw kajakowych. Bazę noclegową stanowią bogate, o wysokim standardzie, domy wypoczynkowe, campingi, pola namiotowe, schroniska, pensjonaty, motele, kwatery prywatne oraz gospodarstwa agroturystyczne. Liczba miejsc noclegowych szacowana jest na 4690. Dla wytrwałych piechurów chcących zwiedzić Gminę Postomino na własnych nogach, polecamy piesze szlaki turystyczne:

Szlak Północny (czerwony), nadmorski, symbol SŁ-05 c: Łeba- Jarosławiec (Wicie), o długości 91,6 km.

Szlak Zielony: trasa Ustka- Sławno- Korzybie.

Kto chce pospacerować rekreacyjnie, powinien wybrać:
1. Ścieżka przyrodniczo-krajoznawcza piesza: Korlino - Łącko- Jarosławiec. Z Korlina idzie się w kierunku północno - zachodnim do miejscowości Łącko, a następnie przez miejscowości Jezierzany do Jarosławca. Długość trasy wynosi około 5 km.

2. Ścieżka przyrodniczo-krajoznawcza piesza: Jarosławiec - Wicie – Jarosławiec. Z Jarosławca należy iść ścieżką w kierunku południowo - zachodnim wzdłuż plaży nadmorskiej, a następnie przy wydmach, na odcinku o łącznej długości 7 km. Przy wsi Wicie, tuż za granicą z gminą Darłowo, ścieżka zawraca i prowadzi na północny-wschód, śródleśną drogą publiczną. Podziwiać tu możemy nadmorskie bory sosnowe. Ścieżka kończy się przy latarni morskiej w Jarosławcu.

Postomino leży wśród pięknych wzgórz morenowych. Miejscowość ta istniała już w XII-XIII w, a po raz pierwszy wzmiankowana była 23 marca 1301 r., gdy książę Sambor von Rügen nadał księciu Mateuszowi jako lenno kilka wsi. Pierwszy kościół istniał tu już w średniowieczu, a wieś nie uległa na przestrzeni wieków dużym przeobrażeniom. W Postominie można odwiedzić kościół pw. św. Floriana z 1846 r., poświęcony w 1946 r. Neobarokowa świątynia została wybudowana z cegły i kamienia w miejscu poprzedniego najprawdopodbniej szachulcowego kościółka. Świątynia nia ma wyodrębnionego prezbiterium, a wieża została nadbudowaną nad nawą krytą drewnianym stropem oraz dwuspadowym dachem krytym dachówką. Zabytkowy wystrój wnętrza pochodzi z poprzedniego kościoła. Renesansowa ambona datuje się na początki XVII w., podobnie jak renesansowa chrzcielnica, na której pokrywie znajduje się relief ze sceną zwiastowania i napis oraz zabytkowy krzyż z postacią Chrystusa.

Do najbardziej atrakcyjnych turystycznie miejscowości gminy zaliczany jest Pieszcz. W miejscowości tej zlokalizowanych jest wiele zabytkowych budowli, wśród których jest m.in. późnogotycki kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego z XV w., częściowo przebudowany w 1625 r. W 1728 r. tutejsza kaplica grobowa odnowiona została przez Kacpra von Krockow. Wyposażenie świątyni stanowią trzyczęściowy ołtarz z XVI w. z rzeźbioną grupą Trójcy Świętej oraz barokowa ambona z drugiej połowy XVII w. Wśród budynków gospodarczych najcenniejsza jest kuźnia z drugiej połowy XIX w. i budynek mieszkalny z 1862 r. W Pieszczu znajduje się także były park dworski z początków XIX w. o powierzchni 4,27 ha.

Staniewice warto odwiedzić ze względu na wysoką liczbę 19 chałup o konstrukcji ryglowej. To charakterystyczny dla tej części Pomorza styl szachulcowy. Konstrukcja polega na budowie dębowego szkieletu i wypełnienie pustych przestrzeni mieszaniną gliny i słomy. Belki z czasem czerniały, natomiast gliniane pola bielono wapnem. Taka budowla wygląda jak szachownica, stąd popularna nazwa „szachulec”. W Staniewicach warto także zwrócić uwagę na kościół, w którym ciekawostkę stanowią barokowe kute klamki znajdujące się w drzwiach bocznych i stary zamek z napisem: Ernest Hartcke i Johann Hartcke, Rügenwalde i datą 1771.

8 km od Jarosławca znajduje się Łącko.Tej miejscowości należy poświęcić nieco więcej uwagi ze względu na legendę głoszącą, że mieszkał tu niegdyś znany polski kronikarz Jan Długosz, opiekujący się młodym księciem pomorskim Bogusławem X. Warto też pamiętać o kolejnym podaniu. Podobno mieszkańcy Łącka podziwiali piękny dźwięk dzwonu, wykonanego przez miejscowego ludwisarza. Po złożeniu przez parafię nowego zamówienia, rzemieślnik postanowił wykonać prawdziwe arcydzieło. Niestety, dzwon miał skazę. Na nic zdały się kolejne próby przetopienia i wykonania nowego dzwonu. Udało się to dopiero uczniowi ludwisarza. Wykonał dzwon o wyjątkowo pięknym brzmieniu. Na wieść o tym mistrz wpadł w złość: nie mógł pogodzić się z faktem, że ktoś lepiej potrafi wykonywać jego pracę. Zazdrościł on uczniowi sławy. Zabił go, a po wsi rozpuścił wieść o wyjeździe młodzieńca. Przebieg tragicznego zajścia nie pozostał tajemnicą na długo. O miejscu pochówku chłopca poinformował dzwon łącki... mówiący tego dnia ludzkim głosem. We wsi znajduje się przystań rybacka, a w odległości 100 m za zabudowaniami położone jest jezioro Wicko. Jedna z XIX-wiecznych zagród (nr 20) znajduje się w miejscu gdzie w XV w. mieszkał chłop Jan Lange. To właśnie on - a nie jak głosi inna legenda Jan Długosz - opiekował się małoletnim księciem Bogusławem, synem Eryka II i księżnej Zofii. Jan Lange dostarczał mu jadła i picia i bez tej pomocy - jak głosi legenda - zginąłby późniejszy władca Pomorza w latach 1474-1523.

Jedną z bardziej znanych miejscowości wypoczynkowych jest Jarosławiec. Jak głosi legenda, dawno temu w czasie morskiej nawałnicy rozbił się tu 3-masztowy statek. Załoga zginęła. Po ustaniu sztormu, do szczątków statku udało się dostać miejscowym rybakom. Łupy były bogate: żywność, narzędzia, broń, ozdobne odzienie i materiały. Jednakże dusze zmarłych marynarzy nie mogły się pogodzić z rabunkiem. Od tego dnia, co sztorm mieszkańcom wsi ukazywały się upiory obrabowanych żeglarzy. Jarosławiec był starą wsią rybacką z XVI w. Od 1818 roku dyskutowano o potrzebie budowy latarni morskiej, co spowodowane było licznymi katastrofami statków. Jesienią 1830 r. zakończono prace przy latarni i wtedy okazało się, że jest za niska. Światło zasłaniały drzewa oraz dachy budynków. Mieszkańcy Jarosławca nie chcieli się zgodzić na wyrąb lasu, zaś na podwyższenie latarni nie wyrażali zgody architekci. Uważali oni, iż mury są zbyt słabe. W 1835 r. podjęto decyzję o budowie nowej latarni. Poprzednią przebudowano i oddano na potrzeby mieszkalne latarnikom. Światło nowej latarni po raz pierwszy rozpalono 1 lipca 1838 r. W 1908 r. latarnia otrzymała zasilanie elektryczne. Zainstalowano też syrenę przeciwmgielną. Światło latarni widoczne było z odległości 126 km. Jarosławiec jest znaną miejscowością wypoczynkową z bogatą bazą turystyczną oraz działającym latem na wolnym powietrzu aquaparkiem z basenami z podgrzewaną wodą. To największy i najnowocześniejszy kompleks basenów rekreacyjnych na środkowym wybrzeżu. Wśród najważniejszych atrakcji tego miejsca poza basenami (ze sztuczną falą, rwącą rzeką i wielofunkcyjnym) należy wymienić punkt wodnego masażu ściennego, gejzery powietrzne, zjeżdżalnie oraz grotę – łaźnię parową z inhalacją thalasso, fosą i wodospadami.