Damnica
Damnica
Wieś gminna, wzmiankowana w dokumentach już w 1407 roku. Majątek w Damnicy zmieniał wielokrotnie właścicieli. W 1469 roku książę Eryk przekazał je w ręce rodziny von Stojentin.
W latach 1485 - 1585 właścicielami byli przedstawiciele rodu von Schwave. W XVII wieku majątkiem zarządzał Daniel Hebron. W rękach rodu Hebron Damnica pozostawała do 1717 roku, kiedy to została sprzedana generałowi Johannowi von Hainsky. Poprzez małżeństwo córki Siegfrieda von Hainsky Henrietty Dorothey dobra damnickie przeszły w ręce von Puttkamerów. W 1835 roku majątek kupił podpułkownik Heinrich Karl Philip von Damnitz. Kolejnymi właścicielami Damnicy byli Richard von Blankensee /1884/, Karl von Gamp /1910/, Klara von Gamp Massaunen /19247, Armster Camp 719387. Przed wybuchem wojny właścicielem majątku był niemiecki przemysłowiec Bayer, właściciel koncernu farmaceutycznego. Jednym z ciekawszych zabytkowych obiektów, świadczących o dawnej świetności Damnicy jest pałac, zaprojektowany na zlecenie właściciela Richarda von Blankensee przez architekta Gustawa Knoblaucha. Pałac jest jednym z najpiękniejszych obiektów w powiecie. Został wymurowany z cegły, pokryty dachem częściowo kopertowym i częściowo mansardowym z lukarnami. Pałac zbudowany został na planie dwóch przylegających do siebie prostokątów, stanowi ciekawą bryłę z szeregiem wykuszy, bogato zdobionymi elewacjami oraz pięknym tarasem z balustradą i zejściem do parku od strony zachodniej. Budynek jest dwukondygnacyjny, na parterze wnętrza posiadały charakter reprezentacyjny, na piętrze mieszkalny. Z dawnego wystroju pałacu zachowało się wiele cennych obiektów. W sali balowej na parterze przetrwały ściany pokryte kasetonami wypełnionymi dekoracyjną tkaniną w kolorze złota i zieleni oraz malowany plafon przedstawiający alegorie czterech pór roku, sygnowany M. Gartner. Na ścianach między kasetonami zachowały się kryształowe lustra oraz kinkiety w kształcie kwiatów. Sala balowa połączona była z dawną palmiarnią, w której posadzka i ściany wyłożone zostały marmurem. W części pomieszczeń pałacu zachowały się drewniane kasetonowe stropy, neorenesansowe piece, a w holu głównym wystrój drewniany z żyrandolem w kształcie żaglowca. Jedno z pomieszczeń pałacu posiadało charakter pokoju myśliwskiego, gdzie ściany zdobiły malowidła ścienne o tematyce myśliwskiej, sygnowane M. Gartner.
Źródło: "Ziemia Słupska - dzieje i kultura"
