Kościół Klasztorny św. Ottona w Słupsku
Kościół Klasztorny św. Ottona w Słupsku
Kościół zbudowano na miejscu, gdzie według tradycji znajdował się gród książęcy.
Na podstawie badań terenowych, wykopalisk archeologicznych prowadzonych w latach 1966 - 1967 oraz wcześniejszych znalezisk z tego terenu (ceramika, wyroby żelazne - groty strzał, okucia, dłuto) uznano, że gród słupski istniał już w IX - XII. Gród zajmował stożkowe wzniesienie na terenie ograniczonym obecnymi ulicami: Partyzantów od południowego-zachodu; Kościelną i Garncarską od południa i Henryka Pobożnego od wschodu. Ówczesne otoczenie wyglądało jednak inaczej - gród był zlokalizowany na wyspie utworzonej przez dziś nie istniejące ramiona Słupi, a że wyspa była okresowo zalewana przez wody rzeki, usypano na niej sztucznie stożkowy pagórek o średnicy około 50 m, na którym zbudowano gród. Był on otoczony wałem drewniano - ziemnym umocnionym u podstawy konstrukcją kamienną. W źródłach pisanych gród słupski wzmiankowany był m.in. w 1248, 1269 i 1273 r. W tzw. starym zamku, istniejącym prawdopodobnie na terenie grodu, w 1454 r. urodził się książę Bogusław X, który w 1507 r. przystąpił do budowy nowego zamku w obrębie murów obronnych obok Młyna Zamkowego.
Kościół p.w. św. Ottona. Kamień węgielny pod budowę położono w 1872 r. a uroczyste poświęcenie świątyni miało miejsce w 1873 r.
W 1889 r. została erygowana katolicka parafia przy kościele św. Ottona, w okresie międzywojennym funkcjonował jako kościół rzymsko - katolicki! W latach 1917 -1926 proboszczem był ks. Adolf Pojdą, który dla polskich robotników sezonowych i dla Polaków stale mieszkających w Słupsku czytał Ewangelię i wygłaszał kazania w języku polskim, za co był prześladowany przez nacjonalistów niemieckich. Obecnie jest kościołem klasztornym sióstr ubogich klarysek.
Jest to kościół murowany, wzniesiony na planie prostokąta, jednonawowy. Od strony zachodniej prezbiterium na planie półokręgu, a od wschodu ośmiokątna wieża dzwonnicza. Elewacje zdobią geometryczne fryzy ceglane, pilastry zwieńczone sterczynami z kamiennymi kwiatonami na narożnikach. W elewacji frontowej na osi portyk z dwoma pilastrami zwieńczonymi sterczynami, nad portykiem kamienna konsola. Otwory okienne i drzwiowy ozdobione maswerkami. W wyposażeniu zachowały się marmurowe naczynia do wody święconej z datami poświęcenia kościoła.
tekst: Wiesław Stachlewski, aktualizacja tekstu: Czesław Lejnik, konsultacja: Zdzisław Machura, wyd. ARW Lenart Słupsk, "Słupski przewodnik turystyczny", OTiPM Słupsk 2000
Źródło: slupsk.pl
