Baszta Czarownic w Słupsku
Baszta Czarownic w Słupsku
Baszta ta, podobnie jak przyległe odcinki murów, powstała w latach 1410 -1415.
Baszta Czarownic założona jest na rzucie półkola wysuniętego poza linię muru zewnętrznego. Od strony miasta prostokątna część baszty wystaje również poza lico muru, od tej strony dawniej była ona otwarta, obecnie całkowicie przeszklona. Dolna kondygnacja baszty była sklepiona, a trzy górne miały drewniane stropy. Baszta Czarownic obecnie przykryta jest zrekonstruowanym hełmem stożkowym, odciętym od strony starówki. W elewacji wschodniej znajduje się kilka prostokątnych wąskich otworów umieszczonych w trzech kondygnacjach.
W XVII w. basztę tą przebudowano na cele więzienne i przetrzymywano tu kobiety posądzone o czary - stąd wywodzi się jej nazwa.
Jak wynika z kronik z XVII w. w Słupsku odbywały się wówczas liczne procesy o czary kończące się najczęściej spaleniem obwinionej na stosie. Ostatnią z ofiar uznaną za „czarownicę" była mieszkanka Słupska Trina Papisten, spalona w 1701 r. W XIX w. Basztę użytkowano jako magazyn, a następnie adaptowano na cele mieszkalne. Uszkodzona w czasie działań wojennych w marcu 1945 r. została zabezpieczona, a następnie w latach 1971 -1975 odbudowana i zaadaptowana dla potrzeb wystawienniczych.
Źródło: slupsk.pl
