Latarnia morska w Ustce
Latarnia morska w Ustce
Latarnia morska to jeden z obowiązkowych zabytków, jakie trzeba zobaczyć będąc w Ustce.
Ta XIX wieczna budowla przetrwała do dzisiejszych czasów bez większych renowacji. Nie zniszczyła jej nawet wojenna zawierucha. Latarnia stoi tuż przy samym wejściu do usteckiego portu i ujścia rzeki Słupi do Bałtyku. Jej wysokość to 19,5 metra, a zasięg światła wynosi 18 mil morskich. Oprócz zwiedzania tego niewysokiego obiektu, można obejrzeć galerię złota Bałtyku – bursztynu.
Latarnia jest czynna w sezonie (01.07- 31.08) od godziny 10 aż do zmierzchu, także zachodzące słońce można śmiało obejrzeć z niecodziennej perspektywy.
W Ustce pierwsza latarnia powstała w 1871 roku, wykorzystując istniejący budynek stacji locji (pilotów). Na jego maszcie, na wysokości 11,6m umieszczono aparaturę Fresnela, emitującą ciągłe czerwone światło. Widoczne było ono z odległości 6 mil morskich. W 1893 roku przebudowano wieżę stacji locji zastępując strzelisty dach przeszkloną galerią i umocowano na niej stałe źródło światła. Wysokość, zasięg i charakterystyka światła pozostały bez zmian. W 1904 roku światło zmieniono na białe, przerywane. W latach 1914- 1926 zmodernizowano nabrzeże od falochronu do basenu zimowego. Dalszą rozpoczęte już rozbudowę portu, przerwała wojna. Zniszczenia wojenne szczęśliwie ominęły latarnię i stację pilotów. Po przejęciu miasta przez Polaków światło w latarni zapłonęło znów 15 listopada 1945 roku.
