Kościół Najświętszego Zbawiciela w Ustce
Kościół Najświętszego Zbawiciela w Ustce
Wybudowany w latach 1885-1888 kościół stanął na południowym krańcu ówczesnej Ustki.
Budowniczym kościoła był Franz Draheim, ustecki cieśla okrętowy, członek Rady Gminy i ławnik. W 1884r., gdy zdecydowano o lokalizacji kościoła w tym miejscu, niektórzy protestowali przeciw wznoszeniu go za wsią na wydmie. Budowa kosztowała jedną ofiarę śmiertelną: 15.10.1887r. z wieży spadł stolarz August Groth. Pastor Bartholdy, który rozpoczął budowę, też nie dożył jej końca. Umarł w 1886r. na gruźlicę. Wewnątrz znajdują się m.in.: dwa obrazy wotywne z XVII w. i kilka współczesnych. Obraz po prawej stronie ołtarza, upamiętnia katastrofę z 1672 roku, kiedy jeden z usteckich żaglowców zatonął z całą załogą. Wśród ofiar był 20-letni syn armatorów, fundatorów obrazu, ukazany pod krzyżem z całą rodziną. Nad ołtarzem umieszczony jest XVII-wieczny krucyfiks, przeniesiony ze starego kościoła stojącego w Zaułku Kapitańskim (obecnie jest to Park im. Jana Pawła II) oraz witraż ukazujący Chrystusa na wodzie, ratującego Świętego Piotra, który zwątpił i zaczął tonąć. W 1887 roku organmistrz Volkner z pobliskiego Duninowa wykonał imponujące organy. Po zakończeniu II wojny światowej świątynia została wyświęcona i stała się kościołem katolickim. Do dzis zachowany został pierwotny wystrój wnętrza z typowymi dla kościołów protestanckich balkonami bocznymi. Wpółczesne elementy to ołtarz, stacje drogi krzyżowej oraz obrazy świętych. Przed kościołem znajduje się kamienny krzyż z końca XIX wieku.
Tekst na podstawie tablicy znajdującej się przed Kościołem pw. Najświętszego Zbawiciela w Ustce autorstwa Marcina Barnowskiego oraz Przewodnika podręcznego "Ustka" autorstwa Jarosława Ellwarta.
