Mury obronne
Mury obronne
Mury obronne, a dokładniej ich elementy można zobaczyć między innymi w okolicy Zamku Książąt Pomorskich przy ulicy Francesco Nullo przy ulicy Jagiellońskiej oraz za Miejską Biblioteką Publiczną przy ulicy Grodzkiej.
To najstarsze z elementów dawnego grodu nad Słupią, które udało się uratować przed zniszczeniem. Mury powstały w latach 1348–1385. Ich łączna długość pierwotnie wynosiła 2, 4 km. Wcześniej na ich miejscu znajdowały się wały ziemne oraz drewniane konstrukcje z wieżami wartowniczymi. Obwarowania oddzielały stary gród warowny od podmiejskich wiosek. Chroniły również przed napaścią. Mury były tak połączone, że razem z dawnym korytem Słupi stanowiły zamknięty obszar, który łatwiej można było bronić.
Do miasta prowadziły tylko bramy wjazdowe (dwie z nich Młyńska i Nowa zachowały się do dzisiaj), pilnie strzeżone przez wartowników. Trwałe umocnienia w postaci murów zaczęto wznosić po 1325 roku. Ze względu na to, że w istniejących, drewnianych konstrukcjach obronnych bramy były miejscem najsłabszym i najbardziej narażonym na atak, w pierwszej kolejności wymurowano dolne partie bram, jakie istniały w Słupsku. Od strony północnej - Holsztyńską, od wschodniej - Młyńską, od strony zachodniej - Nową. W drugiej połowie XIX, kiedy to miasto zaczyna się intensywnie rozbudowywać rozebrano znaczne odcinki murów np. od strony północnej i zachodniej. Już w 1834 r. rozebrano basztę Prochową, w 1867 - Bramę Holsztyńską. Zniwelowano nowożytne bastiony i wały zakładając w ich miejsce zieleńce i promenady.
