warto zobaczyć

Ustka - nadmorski kurort pełen słońca, tętniący życiem, idealne miejsce na wypoczynek i dobrą zabawę. Miasteczko to ma swoje drugie oblicze - historię, która przemawia do nas przez ludzi, którzy tu niegdyś mieszkali i tworzyli to miasto oraz budynki.

Problemem dla rozwijającego się dynamicznie portu w Ustce do końca XIX w. był brak awanportu z prawdziwego zdarzenia, osłaniającego ujście Słupi do Bałtyku i wejście do portu.

Jedna z najpiękniejszych na Pomorzu promenad (www.komplekspromenada.ustka.travel) biegnie szczytem przymorskiej wydmy na odcinku ponad 1100 m od wschodniego falochronu portowego po, graniczną dawniej, uliczkę, noszącą dziś nazwę Traktu Solidarności.

Jeżeli interesuje Was wojenna historia Pomorza i ciekawią tajemnice powojennych bunkrów i zagadki Ustki, to nie możecie przegapić jednej z największych atrakcji naszego miasta tajemniczych bunkrów zwanych Baterią Blüchera.

Jedna z największych tajemnic Ustki kryje się w małym, bagiennym jeziorku znajdującym się w zachodniej części Ustki.

Usteckie Muzeum Bursztynu jest nową atrakcją turystyczną Ustki.

Zagospodarowanie terenu między nadmorską promenadą, biegnącą skrajem plaży, a powstającą właśnie dzielnicą willową opracowano zapewne w latach 80. XIX w.

Nad polskim morzem, choć nie należy ono do najcieplejszych, wypoczywają tłumy turystów, głównie ze środkowej i południowej Polski.

Wspólna kąpiel kobiet, mężczyzn i dzieci była dla XIX-wiecznego społeczeństwa nie do pomyślenia ze względów obyczajowych. Dlatego każde szanujące się kąpielisko zapewniało oddzielne plaże dla mężczyzn i dla kobiet z dziećmi do 12. roku życia.

Spacerując dziś wzdłuż portowych nabrzeży piękną nadbałtycką promenadą lub klucząc między odrestaurowanymi zabytkowymi budynkami z przełomu XIX i XX wieku, trudno uwierzyć w ponad 700-letnią historię Ustki.

Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej im. wiceadmirała Józefa Unruga w Ustce zajmuje od lat ważne miejsce w procesie kształcenia pokoleń marynarzy.

Miasto, w formie, jaką możemy dziś oglądać, zaczęło powstawać na przełomie XVIII i XIX w., gdy po dwóch trudnych stuleciach rybacki port u ujścia Słupi zaczął ponownie zyskiwać na znaczeniu.